حنجره در صفحه 157-158 بی حرکتی: تمام بیمارانی که رادیوتراپی می کنند باید در یک پوسته ترموپلاستیک سفت و سخت که حداقل در پنج مکان روی کاناپه ثابت شده است، بی حرکت شوند. ستون فقرات باید تا حد امکان صاف باشد. شانه‌ها تا حد امکان در پوسته پایین‌تر قرار می‌گیرند، به طوری که نوک شانه‌ها نسبت به مرز پایینی غضروف کریکوئید پایین‌تر است، بنابراین پرتوهای تشعشع جانبی اجازه می‌دهند تا حنجره را بدون نیاز به زاویه‌دهی پایین‌تر درمان کنند. میله های دستگیره در کنار کاناپه ممکن است به این امر کمک کنند. سی تی اسکن: برش های سی تی با ضخامت بیش از 3 میلی متر از پایه جمجمه تا بالای قوس آئورت با بیمار بی حرکت در موقعیت درمان گرفته می شود. به عنوان درمان سرطان گلوت پیشرفته موضعی یا تابش کمکی پس از لارنگکتومی ممکن است به پرتوهای جانبی با زاویه پایین نیاز داشته باشد، سی تی اسکن در این بیماران باید تا پایین تر از کارینا کشیده شود. شبیه ساز: رادیوتراپی برای کارسینوم گلوتیس اولیه (T1) بدون بیماری خارج حنجره را می توان روی یک شبیه ساز یا با استفاده از شبیه سازی مجازی برنامه ریزی کرد زیرا موقعیت تومور اولیه را می توان تعیین کرد - تارهای صوتی به صورت افقی از 10 میلی متر زیر دماغه تیروئید امتداد دارند - و گره های لنفاوی نیازی به درمان ندارند. بنابراین کل حنجره را می توان با پرتوهای جانبی مخالف با مرزهای زیر درمان کرد: - برتر - بدنه میانی هیوئید - حاشیه تحتانی غضروف کریکوئید - قدامی تا پوشش پوست - خلفی ستون مهره قدامی در صورتی که تومور به سمت کمیسور قدامی گسترش یابد، یک بولوس معادل بافت به ضخامت 1 سانتی متر باید در جلو اعمال شود. از آنجایی که حنجره هنگام بلع بالاتر حرکت می کند، می توان از فلوروسکوپی در شبیه ساز استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که گلوت در حجم تحت درمان باقی می ماند هنگام بلع بیمار.